Gelijkgestemden
Toen zoveel tijd vrijkwam ging Hettie op zoek naar een doel, een toewijding. Ze wilde iets betekenen. Staatsbosbeheer zocht vrijwilligers en dat leek haar wel wat. Ze had niet echt een natuur-achtergrond, maar wel veel te brengen vanuit haar onderwijservaring. Bij Staatsbosbeheer vond ze een toegewijd team van collega’s, gelijkgestemden, die een passie hadden voor het overdragen van natuurbeleving in een prachtig natuurgebied. Inmiddels verzorgt ze vooral de, op spel en spelen gerichte Natuursprong activiteiten, naast de Heide-expeditie Salamander, een begeleid licht educatief programma. Leren over de natuur gaat in dit programma vooral via het zelf doen: het zogenaamde ontdekkend leren, in 5 verschillende 'werelden'. Daarnaast verzorgt ze ook de planning voor de 20 collega-vrijwilligers. Het team ontvangt jaarlijks zo’n 1250 kinderen van allerlei pluimage. Met trots vertelt Hettie over het programma dat is opgezet voor kinderen uit achterstandswijken: “Laat ze maar lachen”. Of over de patiënten van een epilepsie-expertisecentrum, die buitenactiviteiten komen doen rond de werkschuur, waar het huttenbouwbos, het blotevoetenpad en het kabouterpad te vinden zijn, uitgebreide wandelpaden waar je ook met een rolstoel terecht kunt.
Zodra ze begint te vertellen over de activiteiten en wat het met de kinderen doet, begint haar gezicht op te lichten. “Ik vind de kinderen toch wel het leukst hoor. Programma’s als die van het IVN vind ik te schools, te veel gericht op educatie. Ik zoek naar beleving van de natuur, met inbreng van de kinderen”.
Maar daar houdt het niet op. Ze is wekelijks betrokken bij de aanleg en instandhouding van de insectentuin. En ze helpt bij de opzet van allerlei programma's, waarin ze kinderen begeleidt in hun verantwoordelijkheid en leren te leiden en zich te laten leiden. Maar, ze prikkelt ook graag de fantasie met mooie sprookjes en verhalen.
De luchten zijn er als levensgrote schilderijen
“Kijk, hier draait het nou om”. Hettie tuurt over het schilderachtige landschap. Je kunt kilometers ver kijken over de uitgestrekt heidevelden, gelardeerd met plukken lijsterbes en grove den. Ze wordt even stil, maar dan komen de verhalen los, ook doorspekt met anekdotes, trotse verwijzingen naar haar voorgangers: boswachters, ecologen en vrijwilligers die een speciale plek in de harten van het huidige team hebben verworven. Namen die vereeuwigd zijn op bordjes en in de vorm van mooie tuinen. “Ohwee als je een hark door de grond van het zand trekt! Nee, je moet elk plantje met de hand eruit trekken”. Alsof de grootmeesters nog altijd over de schouder meekijken.
Meanderende rust
Terwijl een zilverreiger ons opneemt aan de oever van de Kleine Dommel, komen we aan het einde van de tour. "Het heeft alles met het gebied te maken en hoe je je er in beweegt. Het gaat er om wat een persoon in het gebied doet". Hettie denkt duidelijk over de dingen na.