Terwijl twee slechtvalken boven ons hoofd jagen, vertelt Otto over zijn start als jonge vogelaar. Op jonge leeftijd kwam hij in botsing met een wegrijdende bus, en liep daarbij een hersenbeschadiging op. Als tiener probeerde hij “in het metaal” zijn carrière op te bouwen, maar al snel bleek dat Otto rust nodig had. Vijftig jaar geleden ontmoette hij Staatsbosbeheerder Hans Faro en het zaadje was geplant. Al gauw ontpopt hij zich tot een algemene natuurwaarnemer; alles in de bossen aan het IJsselmeer boeit Otto, die zelf uit d eklei getrokken is van het "Wiringherlant". Zijn werkgebieden zijn het Robbenoordbos en het aangrenzende Dijkgatbos. Dit ligt op de trekroute van veel bijzondere vogels. Hij was de oprichter van Vogelwacht Wieringermeer.

'Kom, we gaan even naar mijn favoriete plek'. Otto neemt me mee door een stuk bos, en vertelt intussen over het Aalscholverproject tijdens de zeventiger jaren. Rond een plas werden bomen en struiken geplant ten behoeve van de aalscholvers. Helaas zijn de aalscholvers niet gekomen. Ook hield de Natuur en Milieufederatie Wierhaven zich bezig met het bestuderen en inventariseren van vleermuizen. Er werden faciliteiten gecreëerd voor haviken en ook ijsvogelwanden werden aangelegd. 'Want die rakkers zitten hier echt wel, maar laten zich niet snel zien!' Provisorische observatiehutten en hulpmiddelen werden gefabriceerd om alles vast te leggen middels onderzoeken, tellingen, foto’s en dia’s. Duizenden heeft Otto er nog thuis. Ook van de in hetgebied gevonden 5500 jaar oude boomstamkano, waarvan hij bij de vondst aanwezig was.

We komen aan bij de Dijkgatsweide, een oase van openheid. Een foeragerende lepelaar verwelkomt ons, in de verte is een zilverreiger op jacht. Trots laat Otto zien hoe hij hier met het beheerteam elzen heeft ingekort en takkenrillen heeft aangelegd. Brem knippen, reeën tellen en het publiek informeren behoort ook tot zijn taken. Ook heeft hij medewerking verleend aan het uitgeven van meerdere boeken. Een echte pionier. Voor zijn trouwe dienst is hij in 2014 zelfs onderscheiden met een koninklijk lintje. 'Gelukkig had ik een nieuwe trui aan…'
'Er is wel veel veranderd bij Staatsbosbeheer', zegt hij. Dat kun je wel zien als je 50 jaar aan elkaar verbonden bent. Hij is het ook niet altijd met de keuzes van Staatsbosbeheer eens. Maar Otto laat zich daardoor niet uit het veld staan. Sterker nog, zijn liefde voor de natuur heeft hem flexibel gemaakt. Hij wil nog vele jaren genieten van zijn gebied.